|
نظریه های روان درمانی تاریخچه - چارچوب نظری - کاربرد درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب
نويسندگان یک شنبه 9 مهر 1391برچسب:مدل طراحی آموزش,رفتار گرایی,آموزش الکترونیکی ,تعامل یادگیرنده – محتوا ,تقویت , :: 18:17 :: نويسنده : نصرت نوجوان
مدل طراحی آموزش که عموماً امروزه برای توسعه آموزش استفاده می شود، رویکرد (تحلیل، طراحی، توسعه، کاربرد و ارزشیابی) است. این مدل که مبتنی بر رویکرد رفتار گرایی است، با اهداف قابل اندازه گیری، امکان اندازه گیری عملکرد دانش آموز در انتهای دوره را فراهم می آورد. تاکید بر رفتار گرایی دارای فوایدی در آموزش الکترونیکی است. هنگام طراحی آموزش الکترونیکی ، بیان کردن اهداف و انتظاراتی که از دانش آموز در پایان دوره می رود مطلوب است. یادگیرندگان آموزش الکترونیکی ، ولو اینکه تمایل به خودجوشی و خود رهبری داشته باشند، می خواهند بدانند که چه انتظاراتی از آنها در پایان واحد آموزش می رود و اینکه رسیدن به تسلط در آن چگونه ممکن است. آشکار است که اهداف آموزشی که به خوبی توصیف شده اند، راهنمای خوبی برای دانش آموزان در مورد اینکه چه چیزی باید یاد بگیرند هستند و همچنین می توانند نوعی تعامل یادگیرنده – مربی ( از آنجا که مربی تدوین کننده اهداف برای یادگیرنده است) ایجاد کنند و یا تعامل یادگیرنده – محتوا (از آنجا که اهداف آموزشی بخشی از محتوا هستند) را خلق نمایند. تقویت نوع خاصی از رفتار یا یادگیری در محیط آموزش الکترونیکی می تواند تسهیل شود. در محیط های نوین آموزش الکترونیکی، دانش آموز معمولاً با کامپیوتر و شبکه (محلی یا جهانی) تعامل دارد. دانش آموز اغلب بر اساس سرعت خود قدم بر می دارد و امکان بازخورد فوری برای تقویت یادگیری وی وجود دارد. یک طراح آموزشی می تواند به طراحی دوره ای بپرازد که در آن یادگیرنده متناسب با آموزش جلو رود و متناسب با آن بازخورد های مثبت متوالی که تقویت کننده یادگیری وی می باشد دریافت کرده یا اگر در مواردی به حد تسلط نرسید برای وی آموزش های اصلاحی پیش بینی شود که این خود توصیف کننده شکلی از آموزش انفرادی می باشد. به علاوه، تعامل دانش آموز – مربی و دانش آموز – دانش آموز از طریق وسایل الکترونیکی باید طراحی گردد که این خود فراهم آورنده تقویت و بازخورد برای دانش آموز همانطور که در آموزش به جلو می رود می باشد.
اما یک نگرش رفتار گرایی محض مانع یک محیط آموزشی ایده آل الکترونیکی است. تا زمانی که رویکرد رفتار گرایی فقط یک پاسخ صحیح را در نظر می گیرد(پاسخ صحیح که به محرکهای ارائه شده داده می شود)، نمی توان از آن انتظار رسیدن به سطوح بالای تفکر انتقادی و حل مسئله داشت. در این زمان همانند محیط های آموزش رو در رو، می توان به آن نوع طراحی در محیط های آموزش الکترونیکی پرداخت که فقط یک نوع پاسخ صحیح توسط کامپیوتر قابل حصول باشد، همانند تمرین، جور کردن، چند گزینه ای، صحیح – غلط و پر کردن جای خالی.
رفتار گرايي مثل همه ي تئوري هايي كه تا كنون بررسي كرديم به دنبال كشف قانونمندي پديده هاي اجتماعي هستند . اساسا تئوري ها به دنبال كشف قانونمندي پديده ها هستند و ما دانشجويان علوم سياسي را براي شناخت قانونمندي رفتار سياسي كمك مي كنند.
رفتار گرايي به دنبال كسف قانونمندي از طريق مطالعه ي رفتار هاي مشاهده پذير، تكرار پذير و آزمون پذير است. رفتار گرايان بر اين باورند كه تحليل هر سياسي بايد به لحاظ تجربي آزمون پذير باشند . البته بسياري از رفتار گرايان اين امر را مي پذيرند كه كشف دقيق قانونمندي ها آنچنان كه در علوم طبيعي مطرح است ، ممكن است امكانپذير نباشد از اين رو تا حدودي منعطف تر شده و معتقدند كه به جاي كشف قانونمندي ها مي توان به شناخت جهت گيري عمومي پديده ها اكتفا كرد. رفتار گرايان موضوعات مختلفي را در علوم سياسي مورد توجه قرار مي دهند:راي دهي ، تظاهرات ، رفتار رهبران ، و شورش هاي اجتماعي –سياسي و اموري از اين قبيل مورد توجه قرار داده است . رفتار گرايي اساسا به دنبال كشف قانونمندي هاي سياسي از طريق روش هاي عيني ،مستند و آماري است و نه روش هاي ذهني ، بدين سان رفتار گرايي مروج گرايش هاي كمي در علوم سياسي ميباشد. از آنجا كه رفتار گرايان خود را محدود به مشاهده مي كنند لذا بسياري ز موضوعات علم سياست را ناديده مي گيرند . بسياري از پديده هاي سياسي هستند كه ضرورتا قابل مشاهده نيستند،از اين رو نمي توان آن ها را با روش هاي مطلوب عيني و كمي تحليل و ارزيابي كرد . مي توان گفت كه رفتارگرايي تا حدودي از موضع معرفت شناسانه اثبات گرايي positivism تاثير پذيرفته است . آن چنان كه مي دانيم positivism حوزه ايست معرفت شناسانه كه اساسا كسب معرفت را از طريق مشاهده و حس و تجربه امكان پذير مي داند از اين رو روش هاي ذهني تعقلي و انتزاعي را بر اساس قرائت هاي افراطي بي مفهوم و بي معني مي داند .. قطعا به معناي رفتار گرايي نيست .
جان. بی. واتسون بنیانگذار رفتار گرایی کسی بود که علیه سنت زمانه خود «درون گرایی» قیام کرد و خواستار روان شناسی عاری از درون گرایی شد. درون گرایی وونت دارای اشکالاتی بود نظیر توجه به مسائلی که با مشاهده و روش‌هایی عینی قابل اندازه گیری نیست. به اعتقاد واتسون برای اینکه روان شناسی بصورت واقعی «علم» نامیده شود.
باید تحقیقات و داده های حاصل از آن مانند دیگر علوم مثل فیزیک وشیمی بصورت علنی و آشکار قابل بررسی باشد. او در این راه بر «رفتار» به عنوان چیزی که با چشم قابل مشاهده است و می‌توان با مسائل مختلف اندازه گیری و ثبت کرد ، تاکید کرد. نارضایتی روان شناسان از محدودیت‌های درون نگری وونت باعث شد رفتارگرایی به سرعت رواج یابد (بخصوص در دهه 1920). در آمریکا طی این سالها روان شناسان جوان‌تر تا مدتها خود را «رفتارگرا» می‌نامیدند. همچنین تعریف «روان شناسی یعنی علم رفتار» از همین زمان ها رواج پیدا کرد. رفتار گرايي : تحليل رفتارهاي مشاهده پذير ، تكرار پذير و كمي مي باشد.
نقد رفتار گرايي :
1. محدوديت مشاهده ،همه ي پديده هاي سياسي را نمي توان از راه مشاهده دريافت ، و در نتيجه رفتار گرايي نمي تواند چيزي درباره ي آن ها بگويد لذا از تحليل آن ها كناره گيري مي كند .
2.مسبوقيت نظريه بر مشاهده است ، يعني مشاهدات به خودي خود سخن نمي گويند ، اين ذهنيت ماست كه به مشاهدات معنا مي دهد . رفتار گرايي فرض را بر اين مي گذارد كه همه به يك شكل پديده ها را مشاهده مي كنند در حاليكه ، نظريه ها تاثير پيشينه ي بسيار مهمي در مشاهدات ما دارند .
هر چند رفتار گرايي مورد نقد بسيار قرار گرفته است ، اما دستاورد هاي بسياري براي پژوهشگران علوم سياسي داشته است از آن جمله مي توان به استفاده از ابزار هاي كمي در عين محدوديت هاي تحليلي آن ها اشاره كرد .
منبع: نظریه ها و سبک های یادگیری نظرات شما عزیزان: موضوعات
پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
